Łokulary.

„Dzień, który zaczął się marnie, marnie skończy się...”

Tak śpiewa Happysad (chciałam zauważyć przy okazji, że to naprawdę niezły zespół i wcale nie taki wesoły :P).

A gówno prawda. Otóż dzisiejszy poranek miał idealne wręcz zadatki na dzień jak kilkadziesiąt poprzednich, czyli po prostu zły, a tu niespodziewajka. Miło, prawie, że bez irytacji (jeśli nie liczyć scysji z wychą)i przyjemnie. W końcu, bo wczorajsza Kostkowa obserwacja trochę mnie hmm kopnęła:

„9 pesymistycznych notek na blogu w jeden miesiąc. Jedna po ok, 200 słów. Co daje nam, uwaga, tysiąc osiemset słów o tym, jak Ci źle, na samym blogu!”

Cóż, jestem Mistrzynią  Narzekania. Albo przesady.

Ale, ale wracając do dzisiejszego nader przyjemnego dnia-

Pół godziny przymierzania u jednego optyka, 40 minut u drugiego, a wszystko po to by wejść do trzeciego i już od progu stwierdzić, że „o, te są absolutnie idealne !”. Po czym przez kolejne pół godziny zastanawiać się czy ja na pewno dobrze w nich wyglądam, pytając matkę, znajomego optyka i trzech klientów.

Jestem tragiczna w podejmowaniu decyzji. Ale na szczęście mam to już za sobą, pozostaje tylko czekać czwartku i nowych oprawek ;]

Jutro zresztą też szykuje się miły dzionek. Przeogromnie miły. I to nie żadna ironia.