No, I'm not drunk !

W takie wieczory jak dziś, nawet jeśli nie jestem do końca trzeźwa (dobra nie oszukujmy się, wcale nie jestem) nie mogę pozbyć się uczucia, że jestem strasznie szczęśliwa. I nawet jeśli to jest tylko chwilowe, nawet jeśli jutro na wsi zamulę totalnie, bo coś tam, sratatata, nie ważne. Ważne jest „tu i teraz”. Nauczyłam się żyć chwilą. A owe ”tu i teraz” jest naprawdę obiecujące. Bo jeśli tak dobrze spędzam czas z osobami, które znam bardzo krótko, z osobami, którym mogę zaufać i na które mogę liczyć, to czego chcieć więcej ?

I jestem dumna z siebie, że odważyłam się pierdolić konwenanse, nie przejmować się tym, co inni pomyślą i postąpiłam wbrew swoim kiedyś tam ustalonym, jakby nie było, zasadom. Opłacało się zaryzykować. 

Tak tak tak tak.

A jak będzie dalej ? Nie wiem. Ważne jest przecież tu i teraz.

Choć nie ukrywam, że za każdym dniem coraz bardziej zależy mi na przyszłości


 

Over the rainbow tralalala.

Mój stan idealnie oddaje piosenka „Somewhere over the rainbow”. Mniej więcej tak właśnie się czuję.

W ciągu jednej sekundy, kiedy zobaczyłam ten uśmiech zdałam sobie sprawę jak bardzo naszym życiem rządzą przypadki. Naprawdę nie warto wierzyć w przeznaczenie itp. itd., bo koniec końców o tym jak potoczą się nasze losy zadecyduje z pozoru pierdoła. Pierdoła, która urośnie do rangi Wydarzenia Od Którego Wszystko Się Zaczęło. I mnie to cieszy i przeraża. Choć teraz zdecydowanie bardziej cieszy, jednak.

Nic nie poradzę- włączyła mi się emocjonalność czternastolatki, a ja nie mam zamiaru jej wyłączać, dość już stagnacji. W zasadzie to nie tylko emocjonalność ale i chęć dzielenia się tymi emocjami z każdym, kto tylko zechce mnie słuchać. Współczuję Wam dziewczyny.

I jeszcze to, że w tych nowych okularach, wszystko jest takie wyraźne, dosłownie każdy szczegół- a dla kogoś kto bez okularów jest hm hm ślepym kretem, fakt ten jest niezmiernie istotny, widzący dobrze nigdy tego nie zrozumieją. 

Nie budźcie mnie, proszę.